مثل فرود آرام یک برگ روی رودی

که می رود تا انتهای شوریدگی هستی،

لبخند می زنم!

به ناله های مضطربی که در هوا می خروشند.



که هزار تکه خواهند شد

و غرق خواهند شد میان بالادهای پر فراز و نشیب شوپن

و خاطرات داغ تابستانهای کودکی ام.