نمی دونم چمه! يه جورايی حالم گرفتست اما افسرده نيستم.دنبال يه ذره تنوعم که هيچ جا نيست.دنيای غريبيه آدم می مونه چی کار کنه اگه خودتو بگيری می گن "اه اه دختره چه چسه! "اگه با همه بگی بخندی می گن "اه اه دختره چه آويزونه وله !"نمی دونم ديگه يه جورايی هر روز بيشتر تو خودم جمع ميشم.تنها تر .با اين آدما هيچ حال نمی کنم اما نمی خوام از دستشون بدم چون تمام کسایی هستن که من دارم.اين طوريه که روز به روز آدم مزخرفتری ميشم!