دست هايت را از من پاک کن! گر چه عين نجاست پاک نمی شود ولی شايد روزی ....

شايد روزی آن چنان در ميان اشکهايم حل شدم که سياهی درونم ديگر ديده نشد.سياهی درونم...

سياهی درونم که دستانت را آلودست.دستان پاک و بی گناهت را .دستانت...

دستانت! که مرا شکست و چشمانم که همچنان می نگرد...

چشمانم که پر از تصوير دستان آلوده ی توست.دستهايت را پاک کن تا در اشک هايم حل شوم.

جلوی اين همه پيچيدگی و سختی يه حقيقت سادست ! و تو هميشه ترجيح ميدی از اين حقيقت ساده عبور کنی و خودت رو تو کلاف های در هم پيچيده ی دروغ و ظاهر گره بزنی!

لعنت بر اين چرخه ی متناوب که توش گير کردم!

اگه تنهايی رو تو چشام ميبينی مطمئن باش که تنهام! اگه آرزو می کنی از تنهايی بميرم بدون که از تنهايی ميميرم!